مگر بندگان پاکدل خدا (40)

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ?40?

آنان روزى معین خواهند داشت (41)

أُوْلَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ ?41?

[انواع] میوه‏ها و آنان مورد احترام خواهند بود (42)

فَوَاکِهُ وَهُم مُّکْرَمُونَ ?42?

در باغهاى پر نعمت (43)

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ?43?

بر سریرها در برابر همدیگر [مى‏نشینند] (44)

عَلَى سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ ?44?

با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمى‏آیند (45)

یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِن مَّعِینٍ ?45?

[باده‏اى] سخت‏سپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مى‏دهد (46)

بَیْضَاء لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ ?46?

نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مى‏افتند (47)

لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ ?47?

و نزدشان [دلبرانى] فروهشته‏نگاه و فراخ‏دیده باشند (48)

وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ?48?

[از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند (49)

کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّکْنُونٌ ?49?

پس برخى‏شان به برخى روى نموده و از همدیگر پرس‏وجو مى‏کنند (50)

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ?50?